Bircogunuzun malumu, uzun zamandir Ingiltere’de is ariyordum. Muro 2019’un basinda oraya tasindigindan beri birimiz Londra’da birimiz Münih’te ailelerimiz Türkiye’de oldukca gurbet bir yasam sürdürüyorduk. Planlarimizda 2019’u bu sistemle gecirmek ve 2020’nin basinda buna son vermek vardi ama hep söylerim ya insan plan yapar Tanri yukaridan seyreder ve gülermis. Biz 2020’nin ortalarinda kesin beraberiz diye düsünürken Coronavirüs ortaya cikti ve tüm dünya hem saglik hem de ekonomik acidan cok zor günler yasamaya basladi. Yüzlerce insan hastalandi, yüzlercesi hayatini kaybetti, tüm dünya evlere kapandi ve korkuyla her aksam rakamlara ve haberlere kilitlendi. Bizim güle oynaya baska planlar yaptigimiz 2020’nin ilk yarisi yüzyilda bir görülecek global bir krize sahne oldu ve tabii ki yaptigimiz tüm planlar suya düstü.

Ingiltere’de is basvurusu yapmaya Ocak ayinda baslamistim aslinda, iyi de gidiyordu, birkac görüsme yapmis, iki üc isi sartlari bana uymadigi icin reddetmistim, Vodafone’la cok iyi bir pozisyon icin son asamaya gelmistim, isi aldim sayiyordum kendimi. Sonra Mart ayi geldi, sirketler mecburen islerini eve sigdirmak durumunda kaldi, binlercesi kapandi, digerleri de zor gececegi kesin olan 2020 yilini finansal olarak en az hasarla atlatmak icin ise alimlari durdurdu. Iste Vodafone da onlardan bir tanesiydi. Kontrat beklerken COVID-19 nedeniyle bu pozisyon dondurulmustur emaili aldim. Mart ayindan sonra her sey kötülesti, sadece Ingiltere’de degil, dünyanin her yerinde büyük kücük her firma alimlari durdurdu, hatta kimisi isci cikarma yoluna gitti. Iste benim is arama sürecim tam da bu felaket döneme denk geldi.

Daha önce de bahsetmistim, benim isim Is Sürekliligi ve Kriz Yönetimi. Neredeyse on yildir bu isi yapiyorum. Eger googleda kücük bir arastirma yaparsaniz Is Sürekliligi kavraminin dogdugu yerlerden biri Ingiltere ve normal sartlar altinda orada is bulma konusunda hicbir sikinti yasamazdim. Ancak böyle büyük bir krizin ortasinda Kriz Yöneticisi bile is bulmakta zorlaniyormus, onu anladim.

Sekiz ayda toplam 69 pozisyona basvurdum, bunlardan sadece 9 tanesiyle bir sonraki asamaya gecebildim, geriye kalan 60’in bircogundan otomatik email ile red yaniti aldim, bircogundan o bile gelmedi. Ikinci asamaya gecebildigim 9 pozisyon icin IK ile yaptigim mülakatlar haricinde toplamda 17 farkli mülakata girdim, hepsinde hemen hemen ayni seyleri anlattim. Vodafone örneginde oldugu gibi birkac tanesinde son asamada elendim, birkac tanesine benim kafam yatmadi derken Temmuz ayinin sonunda söyle bir karar verdim: En son haber bekledigim sirket de eger olmazsa is aramayi birakacaktim. Cünkü sürekli basvuru yapmak, durumunu takip etmek, reddedilmek, mülakatlara hazirlanmak, heveslenmek, telefon beklemek, yine reddedilmek döngüsü beni psikolojik olarak cok yormustu. Bu da olmazsa gelecek seneye kadar aramayacaktim, kirip dizimi Almanya’da oturmaya ve calismaya devam edecektim. Bu karari alinca biraz olsun rahatladi icin. Ne demisler, en kötü karar bile kararsizliktan iyidir.

Belki ben evrene böyle mesaj gönderdigim icin, belki de gercekten zamani geldigi icin sonunda bekledigim haber geldi. Icime sinen bir firmada icime sinen güzel bir is buldum. Bugüne kadar kaplumbaga hiziyla ilerleyen sürec, birden kosmaya basladi. Üc bes gün icinde kontrat geldi, imzalandi, buradaki isimden istifa ettim ve artik kesinlesti ki agustos sonu Münih’ten tasiniyorum. Evet üc bucuk senedir bana ev olan bu güzel sehirde son haftalarimi yasiyorum.

Bir yanim cok mutlu, nihayet yeniden bir araya geliyoruz, yeniden aile oluyoruz diye. Yepyeni bir hayat, yeni bir ülke, yeni bir deneyim beni bekliyor diye. Öte yandan hüzünlüyüm, beni üc bucuk yil harika agirlayan Münih’ten, edindigim arkadaslarimdan dostlarimdan ayriliyorum diye. Zaten hayatimin son bes yili deneyim kazanip arkadas kaybetmekle gecti. Simdi yeniden vedalasma vakti benim icin. Bu durum icin de bir baska söz var; her secis bir vazgecistir diye.

Umarim yeni bir ülke, yeni bir sehir, yeni bir is bana güzellikler getirir. Ben isteklerimin pesinden kosmayi hic birakmadim, hic pes etmedim, zor oldu ama sonunda istedigimi elde ettim. Umarim bu hikayem de sizlere ilham olur. Biz, insanoglu, o kadar güclüyüz ki aslinda, yapamayacagimiz sey yok…

Sevgiler…