Bundan yaklaşık 2-3 hafta önce hayatıma anlam katmak adına bu blogu hazırlamaya kadar vermiştim. Büyük bir şevkle kısacık bir sürede hazırladım ve yine aynı şevkle (ya da gazla) tanıdıklarıma, daha doğrusu sevdiklerime mail atarak bunu onlara duyurdum… O aşamadan sonra bana beklemek ve de tabi paylaşmak adına “Hayata Dokunacak Satırlar” yazmak kalıyordu… Bekledim, yazdım, bekledim, yazdım…. Ve sonuç neredeyse bir hiç… Sağolsun google istatistikler diye bir sayfa hazırlamış, blogunuza hangi gün, saat kaçta, kaç kez girilmiş görebiliyorsunuz. Ben benim “popüler” blogumun muhteşem istatistik eğrisini de koyuyorum bu kaydın başına… ‘Endüstri Mühendisi’ olduk, Sermet Hoca’dan yıllarca istatistik dersi aldık dostlar, yorumlayabilirsiniz sanırım benim ‘eğrimi’ (Bu arada belirtmek isterim ki kendi girişlerinizi görmenizi engelleyen bir seçenek de var. Ancak ben üç bilgisayarımdan sadece birini engelleyebiliyorum; yani eğrimdeki bu girişlerin bir çoğu diğer iki bilgisayarımdan kendi girişlerim. ne hoş değil mi :)) neyse velhasılkelam hevesim kırılıyor git gide… Ya ben beklentileri yüksek bir insanım, ya işim gücüm yok bomboş bir hayatım var ki bunlarla uğraşıyorum, ya hayatıma anlam katma çabalarım anlaşılmıyor ya da kimsenin umrunda değilim… Ben bu dört ‘olasılık’tan hangisinin daha olası olduğunu biliyorum ama bana kalsın…

Sözün özü, umarım sizler benim gibi anlam arayışına girmezsiniz; yani hayatınız zaten halihazırda anlamlıdır. Çünkü arayışa girdiğinizde kimse yardımcı olmak için kılını kıpırdatmıyor. Acı ama gerçek…