Her şeyden çok sıkıldım. En çok
da kendimden… Şu bakış açımı değiştiremedim gitti zaten. Her felaketin benim
başıma geldiği her sorunun beni bulduğu her kötü insanın benim hayatıma girdiği
düşüncesi. Aramıyor diye üzülmek sevmiyor diye üzülmek yetmiyor diye üzülmek.
Sürekli üzülüyormuşum gibi bir hal var üzerimde. Çok sıkıldım. Olayların iyi
yönünü görmeye çalışmaktan, idare etmeye çalışmaktan, hayır diyememekten, ses
çıkarmamaktan, kendi isteklerimi göz ardı etmekten, birilerinin peşinden
gitmekten yoruldum sıkıldım. Daha özgür daha arsız daha bencil bir insan olmak
istiyorum. Sadece kendimi düşünmek istiyorum. O ne der bu ne der beni seviyor
mu beni ediyor mu aramadı sormadı mesaj atmadı ıvır zıvırlarıyla kafam meşgul
olmasın istiyorum. Birilerinin beni sevmesindense kendimi en çok ben sevmek
istiyorum. Bunu öğrenmek istiyorum. Biraz daha boşverebilmek, iplememek, aman
be diyebilmek istiyorum. Gitmek istiyorsam gitmek kalmak istiyorsam kalmak
istiyorum. İnsanlar beni kolayca saf yerine koyamasınlar istiyorum. Sırf kaba
olmamak için ya da sırf sevdiğim için ya da sırf önem verdiğim için
karşımdakilerin beni enayi yerine koymalarından kullanmalarından sonra da beni
suçlamalarından çok sıkıldım. Bunu yapamasınlar istiyorum. Bu nasıl yaptırılmaz
onu öğrenmek istiyorum. Siklememeyi öğrenmek istiyorum. Giderse ekime kadar
deyip kendi yoluma devam edebilmek istiyorum. Geçmişim için artık kendimi daha
fazla suçlamamak istiyorum. Yaşandı bitti diyebilmeyi ama gerçekten içten
diyebilmeyi istiyorum. Güler yüzüme, sessiz mizacımı görüp insanların bana
haksızlık yapmalarından bıktım. Nasılsa barışır nasılsa kabul eder nasılsa özür
diler nasılsa bekler nasılsa gelir nasılsa arar nasılsa aklı başına gelir diye
düşünmesinler istiyorum. Böyle düşündürttüğüm için, bu güne kadar katlandığım
için, sesimi çıkarmadığım için, alttan aldığım için kendimden nefret ediyorum.
Bazen yeteeeeeeeer diye yüksek sesle bağırmak istiyorum. İnsanlara aileme
arkadaşlarıma beni tanıyan tanımayan herkese sokaktaki insanlara yeter demek
istiyorum. Hayatın önüme çıkardığı taşlardan elime yüzümü çizen dikenlerden çok
sıkıldım. Biraz da hayat bana kolay olsun istiyorum. Ufacık bir şeyi elde etmek
için bile kıçımdan ter akmasın artık mesela. Yarın için hesap kitap yapmaktan şu
anın tadını çıkaramamaktan anı kaçırmaktan bıktım. Hesapsız yaşamak istiyorum.
Beni sevdikleri kadar sevmek istiyorum insanları. İsterlerse hakkımda burnu
havada, götü kalkık, bencil, kendini beğenmiş, egoist desinler yine de sadece
ve sadece kendimi düşünmek istiyorum. Bunu yapabilmek için antidepresanlar
yutmak ya da her ay psikoloğa servet dökmek istemiyorum. İnsanların benim
hakkımda ne düşündüğünü umursamamak istiyorum. Saçıma başıma fiziğime giyim
kuşamıma maaşıma statüme işime çevreme oturduğum semte yaşadığım şehre göre değerlendirilmek
istemiyorum, ben benim, saçımı sarıya boyuyorum, çakma sarışınım evet, çok
zayıfım evet kilo takıntım var, kilo almak istemiyorum bunun için aç kalmak
gerekiyorsa aç kalıyorum evet. Bazen trip atıyorum hatta fazla trip atıyorum.
Çok alınganım evet. Yalnızlığı çok seviyorum ama yalnız ölmek istemiyorum,
kokmuş cesedimi komşular bulmasın istiyorum. Seviyorsam dünyanın öbür ucuna
giderim, bir dakika arkama bakmam ama gidene kadar kendi kendimi bitiririm
evet. Kot giyerim, makyaj yapmam, güzel dans ederim, herkesi dinlerim. Bundan
sonra beni ben olduğum için sevmek yerine, beni ben olduğum için kullanan
insanlar istemiyorum hayatımda. Yeter gerçekten. Eşek oldukça semer vuran çok
oluyor diyorlar ya, kimsenin eşeği olmak istemiyorum. Nasıl öğrenirim
bilmiyorum ama hayır demeyi, bencil olmayı, önce kendimi düşünmeyi, fedakar
olmamayı öğrenmek istiyorum. Yoruldum, kendi yüküm bana yetiyorken başkalarının
yükünü de sırtımda taşımak istemiyorum.

7.10.2016 16:54