Yeşilin en çoğunu gördüğüm en doğu yer Rize Ayder Yaylası’ydı.

Haziranın sonunda çıkmıştık yaylaya, sisli yağmurlu bir hava vardı; şehirde günlük güneşlik dolaşmışken hem de.

Ama hiçbirimiz şikayet etmemiştik, sanki yeşile sis, yağmur ve serin hava yakışıyordu bilemiyorum.

Orada geçirdim bir iki saat bile yetmişti yeşilin bambaşka tonlarının beni sarıp sarmalamasına, tek kelimeyle büyülenmiştim. Sadece iki saatte…

Fotoğraftaki yer Artvin Cerattepe… Hayatımda gitmedim görmedim. Hatta itiraf edeyim, adını bile duyalı bir ay olmamıştır. Artvin deyince Hopa son zamanlarda da Şavşat gelirdi aklıma, bu kadar… Yarına çıkma garantimizin olmadığı şu dünyada ‘Ölmeden önce görülmesi gereken yerler’ listeme eklediğim ama bir türlü gidemediğim yerlerden biriydi işte benim için düne kadar.

Ama bir gün okudum ki 1 milyon 700 bin ağaç kesilecekmiş orada, ağaç kesmenin hiçbir mantıklı gerekçesi olamaz da, bunun sebebi altın aramak içinmiş… 

Bir yanda ağaç, bir yanda altın… Ağaç yeşil demek, yeşil fotosentez demek, fotosentez oksijen ve oksijen de -her ne kadar bazılarımız hak etmesek de- yaşam demek…

Altın… Para demek, para güç demek, güç hırs demek, hırs yetinememek demek, yetinememek zorbalık demek, zorbalık da başkalarının yaşama hakkını gasp etmek demek… 

Artvinliler yaşamak için direniyor! Gaz yiyor, uykusuz kalıyor, vücudunu siper ediyor, hem de çoluk çocuk genç yaşlı kadın erkek… Neden? Altın için mi? Para için mi? Arsa için mi? Ev için mi?

Yaşam için… Yaşamak için… Kuşları, böcekleri, sincapları, canlıyı, canı yaşatmak için…

Artvin halkı seçimde verdiği oydan, siyasi görüşünden, sosyal statüsünden bağımsız olarak canı pahasına direniyor…

Eskişehirliyim, şehrimle hep gurur duydum özgür, aydın bir kent olduğu için. Artık Artvin’le de gurur duyuyorum ağacı canı pahasına koruduğu için…

Uzaktayım evet ama orada olsam yaşam için gözümü kırpmadan direnirdim…