Okuduğum ama tanıtmaya fırsat bulamadığım kitapları bombardıman halinde sizlerle paylaşmaya başlıyorum haberiniz olsun 🙂 İlk kitabımız Harlan Coben’in yine soluksuz okuduğum kitabı Kapan… Polisiye-gerilim türü seviyorsanız benim gibi, sadece bu kitabı değil Harlan Coben’in tüm kitaplarını okuyabilirsiniz.

Arka kapak:

O kırmızı kapıyı açmanın hayatımı değiştireceğini biliyordum. 

On yedi yaşında, ailesinin gurur kaynağı olan genç bir kız ortadan kaybolmuştur ve üzerinden aylar geçmesine rağmen bulunamamıştır. Kızın başına gelenlerin sırrı ilk günkü tazeliğini korumaktadır. Yaptığı televizyon programlarıyla tacizcileri deşifre edip canlı yayında alenen teşhir eden bir muhabir, bu talihsiz kayıp olayının üzerine gitmek ister ve kızın başına gelenlerden, sorunlu gençlere arkadaşlık eden bir toplum görevlisinin sorumlu olduğunu düşünür. Ancak bu adamın hikâyesi kısa bir süre içerisinde hayal edilemeyecek kadar karmaşık bir hâl alır ve olaylar içinden çıkılamayacak boyutlara ulaşır.

Altı çizili cümleler:

Dahilik bir küfür, bir bedduadır. İşte ben olaya böyle bakıyorum. Bazıları dahice zeki insanların evreni bizim yapamayacağımız bir tarzda algıladıklarını düşünür. Dünyayı gerçekte olduğu gibi görürler. Ve bu gerçeklik o kadar korkunçtur ki akıllarını kaçırırlar. Berraklık cinnete yol açar.

İngilizce öğretmeninin bir keresinde bize dünyanın en korkunç sesinin ne olduğunu sorduğunu anımsıyorum. Bu acıdan yüksek sesle ağlayan bir adamın sesi miydi? Bir kadının dehşetle attığı çığlık sesi mi? Bir bebeğin ağlayışı mı? Ve profesör kafasını iki yana sallayarak, ‘Hayır, en korkunç ses, karanlık evinizde yalnızken, tamamen yapayalnız olduğunuzu bilirken, hiç kimsenin evde ya da oranın birkaç kilometre yakınında olma şansının olmadığından eminken aniden yukarıdan geldiğini işittiğiniz tuvalet sifon sesidir’ demişti.